Belki

Yakarmadım ki hiçbir şeye, sana nasıl küserim.
Git, mutluluğun bensizliği emrediyorsa, ne çare beklemek.
Bir rüya gördüğümü düşünürüm, avutmaya çalışırım kendimi.
Nede olsa bilirim yalancı tesellileri.
Ayrılık; tanımı ve söylenmesi en zor kelime.
Ve ayrılıklar iyi tanıyor geceleri.
Damlıyor işte gökyüzünden yıldızlar bir bir üzerime.
Rüzgâr tenimi okşuyor, sigaram sönmemek için ısrarla körükleniyor.
Uzaklar canlanıyor gözümde.
Acaba hayâller, insanı daha mı gerçeğe yakınlaştırıyor.
Bugün yıldönümü değil sensizliğin, ilk günü.
Kendimi çok ağır hissediyorum.
Kolay değilmiş unutmaya çalışırken unutamamak.
Kör bir kuyuymuş ya ayrılık, dibi görünmeden insan bırakıyormuş kendini.
Bilmeden bıraktım kendimi, dibe vurdum, en dibe..
Sersem zihnim, alkolle bedenimi, dumanla suretini uyuşturamaz bilirim.
Bilirim de belki var ya işte, belki.
Belki bir gün dönersin de. 

#Zekrid